Het hebben van een (of meerdere) miskraam is een van de vele vormen van vruchtbaarheidsproblemen die er zijn.
Miskramen komen behoorlijk vaak voor, veel meer dan je denkt en vaak hoor je pas van mensen dat ze een miskraam gehad hebben als je er zelf mee te maken hebt. Omdat ik het taboe op miskramen wil doorbreken en vrouwen wil laten voelen dat ze niet de enige zijn die dit meemaken deel ik graag mijn eigen verhaal met je in deze blog.
Dit is mijn verhaal:
Zoals je misschien wel weet heb ik ruime ervaring met het hebben van een miskraam. Ik heb er in totaal vier gehad. Alle vier anders in uitvoering en in beleving. Wel waren het allemaal vrij vroege miskramen, nog voor 10 weken zwangerschap.
De eerste keer dat ik een miskraam had was ik nog hartstikke jong, 26 jaar en net begonnen met het proberen een kindje te krijgen. Ik voelde me enorm zwanger en ik was zo verschrikkelijk blij dat ik moeder ging worden. Dat ik mijn ouders en schoonouders voor het eerst opa en oma ging maken. Dat mijn broers en zwagers oom zouden worden. Het was zo spannend, zo onverwacht snel en elke dag was ik ermee bezig. Hoe groot was het embryo nu, wat zou ik moeten voelen, hoe voel ik me, valt het mee of tegen, hoe ga ik het straks doen met werk, de indeling van ons huis, gaan we op vakantie als de baby drie maanden oud is…..etc etc. Alles stond in het teken van het kindje dat er aan ging komen. En ik had er ZOVEEL zin in. Als ik er aan dacht dat ik dat kindje straks in mijn armen zou houden, borstvoeding zou geven, zelfs de bevalling: alles maakt mij gelukkig.
Ik had ook enorm veel zin in de eerste echo, die had ik met 9 weken. Iedereen zat al klaar met taart en koffie om de eerste foto van de kleine te bewonderen als we thuis zouden komen. En daar lag ik dan….mijn eerste echo ooit! Van buitenaf konden ze het niet zo goed zien, dus werd het een inwendige echo. En ook toen was het zoeken geblazen…..eindelijk was daar de vruchtzak en het vruchtje. Zonder hartslag. BAM. Mijn hart stond stil, de grond viel onder me weg. Hier had ik ZO geen rekening mee gehouden. Echt nooit had ik verwacht, zo jong als ik was, dat me dit kon gebeuren. En het gebeurde.
Dit vruchtje was gestopt te groeien toen het zes weken was. Ik was werkelijk nog nooit zo verdrietig geweest. Ik kon alleen maar huilen. Huilen. Huilen en nog eens huilen. Dat ik tegen mijn ouders moest gaan vertellen dat het hele feest niet doorging….dat ik weer opnieuw moest beginnen….er ging van alles door mijn hoofd.
Na twee weken heb ik een curretage gehad omdat de miskraam niet vanzelf op gang kwam. Op dat moment was ik daar blij mee, want ik wilde maar 1 ding: ZSM weer door gaan en zo snel mogelijk wel een kindje krijgen.
Gelukkig is dat gelukt, ik was vrij snel weer zwanger en kreeg mijn oudste zoon Boaz.
En alles was precies zoals ik mij altijd had voorgesteld en ik zat gelukkig enorm op een grote roze wolk. Ik genoot enorm van het moederschap en ik liep over van liefde. Liefde die ik kwijt kon aan nog een kind.
Maar toen ik daarmee begon….lukte het eerst niet om zwanger te worden en toen dat eindelijk lukte kreeg ik drie miskramen op rij. En ik kan je vertellen: ik was op een gegeven moment helemaal verstijfd van angst. Dat het weer mis zou zijn, dat ik nooit een tweede zou krijgen…..weer hele andere vragen dan voorheen. Maar ook schuldgevoel: ik heb tenminste al een kind, ik moet dankbaar zijn….
Ik nam nooit de tijd om een miskraam te verwerken. Ik ging maar door, met hormonen gebruiken, met mijn cyclus bijhouden, met seks hebben omdat het moest. Met proberen antwoord te krijgen op de vraag: waarom gaat dit steeds fout?
In mijn geval bleek ik – op dat moment – ook nog een bloedstollingsprobleem te hebben. Simpel gezegd: mijn bloed was iets dikker dan het zou moeten zijn, met meer kans op stolsels. Ik legde al gauw de link met de innesteling en een verhoogde kans op een vroege miskraam en ging bloedverdunners gebruiken. Op die manier heb ik nog twee mooie kindjes mogen krijgen. Na vier miskramen was het EINDELIJK klaar.
Maar zo gek: ik voelde dat verdriet als ik er aan terug dacht nog steeds. Heel diep. Ik keek terug op een intens verdrietige tijd. En daar had ik ook verdriet om.
Ik ben van alles gaan doen aan mezelf, lichamelijk, maar vooral ook mentaal. Helemaal de balans gezocht en door mijn coachopleidingen heb ik mezelf heel wat beter leren kennen dan ik deed (en ik dacht dat ik mezelf heel goed kende!). Ik heb ook heel bewust mijn miskramen verwerkt, achteraf. En geleerd hoe ik dat bij andere vrouwen kon ondersteunen.
Na al deze interventies die ik eigenlijk deed om me weer lekker te voelen na alle zwangerschappen voelde ik me weer helemaal relaxt. Ik kon weer aan mijn miskramen terugdenken zonder dat ik gelijk zwaarte voelde en zelfs zonder emoties. Ik kan er zelfs naar kijken in de zin van dat ik er ook van heb geleerd. Bijvoorbeeld dat het leven niet altijd maakbaar is en dat je op sommige dingen geen controle hebt.
Ik dacht dat ik met drie kindjes wel klaar was, maar plots voelde ik in mijn hart nog plek voor nog een kindje. Ik had stiekem toch nog steeds een kinderwens. Maar ik wilde niet weer al die ellende door. Dus ik heb niets gedaan: geen hormonen, geen bloedverdunners, geen mechanische seks. En ik was heel snel zwanger en ik heb dat kindje ook gekregen. Mijn vierde kindje, zonder ellende….en ik geloof er in dat het mede komt doordat ik mijn eerdere miskramen verwerkt heb, waardoor ik in balans kwam en ik zonder al teveel angst de laatste keer dit avontuur in kon gaan.
Omdat het mijn missie is om zoveel mogelijk vrouwen te helpen met het vervullen van hun kinderwens kan ik zeker de vrouwen die een of meerdere miskramen hebben gehad niet vergeten. Om hen te helpen heb ik de afgelopen tijd hard gewerkt aan een speciale online miskraamverwerkingssessie. Daarin help ik vrouwen in 1 krachtige sessie om de miskraam (of miskramen) te verwerken en een plek te geven.
Op 4 november wordt de sessie beschikbaar, op de eerste dag van de week van de vruchtbaarheid.
Wil jij jouw verhaal rondom je miskraam delen? Je bent van harte welkom in de besloten Facebookgroep van Zo graag een Baby (Miskraam)!
Je kunt je aanmelden via deze link als je graag onderdeel wil worden van deze groep >>
Recente reacties