Hoe doe je dat!?
Joost mag het weten….en zelfs Joost weet het niet, schat ik in.
Het is voor iedereen anders….hoeveel moeite ze hebben met de wachtweken, hoe ze ermee omgaan. Maar ik durf wel te beweren dat veel vrouwen het moeilijk hebben in de laatste twee weken van de cyclus.
Waar je in de eerste twee weken nog hoopvol en positief kunt zijn, want nieuwe ronde, nieuwe kansen….wordt de spanning in de tweede helft soms too much.
Ik vond het zelf in ieder geval echt HEEL lastig, zeker de laatste week. Dan was ik alleen maar bezig met: wat voel ik, verlies ik bloed, heb ik ergens een pijntje, steekje, krampje? ELKE MINUUT VAN DE DAG!
En wat wilde ik het liefste? Zekerheid. Of het nou goed was of niet. Ik wilde het gewoon weten. Dus wat doe je dan? Zodra het kan: TESTEN.
Ik ben in totaal 8 keer zwanger geweest en heb heel wat testen versleten. Ik heb meerdere malen te vroeg getest en dan een paar heel verdrietige dagen gehad, terwijl ik wel zwanger bleek te zijn (soms eindigde het in een miskraam, maar soms ook niet). Heel veel onnodig verdriet dus. Ik raad je aan om echt te wachten met testen totdat het werkelijk zin heeft. Maar moeilijk is dat zeker.
Ik heb helaas geen tovertruc voor je die de tijd vooruit spoelt…maar wel wat wijsheden en tips die je kunnen helpen.
· De toekomst bestaat nog niet
Je hoeft je ogen maar te sluiten en je ziet het precies gebeuren. De arts heeft weer slecht nieuws, je zal nooit zwanger worden, jullie eindigen alleen….Allemaal ellende en het lijkt allemaal te gebeuren in de toekomst.
Maar: de toekomst bestaat nog niet. De ellende die je in je hoofd ziet, dat is niet de realiteit. De toekomst is een illusie. Die bestaat niet echt. Je kunt het niet waarnemen, aanraken, je kunt het nog niet ervaren. Het bestaat alleen in onze verwachtingen. Het zijn stuk voor stuk alleen maar gedachten. En gedachten kun je aanpassen.
· Het is wat het is
Het is wat het is. Er is alleen nu – en ooit komt er mogelijk die situatie waarvoor je zo vreest. En als die situatie ooit aanbreekt, dan is er niets aan te veranderen en deal je er tegen die tijd mee. Maar zover is het nog niet.
· ‘Wat komt, dat komt’.
Je doet je best, meer kun je niet doen. Gewoon doorgaan, stapje voor stapje, hobbel voor hobbel. Neem voldoende tijd om bij te komen, om te herstellen als je een moeilijk moment hebt en dan ga je weer verder richting toekomst. Zonder te bedenken wat die toekomst voor een narigheid kan brengen.
Tips:
– Zie deze poging niet als DE kans, maar als een onderdeel van jouw weg naar een baby. Dat haalt de druk er van af dat het NU moet gaan gebeuren. Je hoopt het, natuurlijk, maar laat hoop niet hetzelfde als een verwachting zijn.
– Ga gewoon door met je leven: sporten, afspreken met vrienden, zet niet alles on hold omdat je MISSCHIEN wel zwanger bent. Dat geeft alleen maar spijt achteraf en als je zwanger bent kan je echt nog wel sporten en afspreken, dus er is geen enkele reden om het niet te doen.
– Plan van te voren alvast een boel leuke dingen in voor de twee wachtweken. Zorg ervoor dat je niet de hele tijd thuis zit, zodat je elke minuut kan denken aan hoe het ervoor staat. Hou jezelf bezig! Als je dat moeilijk vindt: vraag iemand in je omgeving jou daarbij te helpen.
– Beloon jezelf met iets als de wachtweken voorbij zijn. Iets dat je al ingepland hebt, iets waar je ondanks alle spanning ook naar uit kunt kijken. Een weekendje weg, uit eten in een geweldig restaurant, noem maar op. Zo heb je ook iets in het vooruitzicht dat ZEKER weten leuk is en verdeel je de aandacht een beetje.
– Afleiding van het ‘grotere soort’. Nu denk je misschien: wat bedoelt ze nu weer? Ik bedoel hiermee: stel een doel dat bijna net zo groot is als het krijgen van een baby. Je huis verbouwen, je droomhuis vinden of bouwen, een opleiding volgen zodat je kunt gaan doen wat je werkelijk wil, trouwen, een wereldreis maken…. Laat je niet tegenhouden door een mogelijke zwangerschap, mocht je zwanger raken dan deal je er dan wel weer mee!
Ter inspiratie: ikzelf plande een grote reis en werd sneller dan verwacht – want zonder hormonen etc – zwanger van de vierde. Ik heb de 20-weken echo gewoon in Nieuw-Zeeland laten doen en een aantal keer een checkup (bloeddruk meten etc) geregeld bij een huisarts of midwive (verloskundige). Je kunt denken in problemen of in oplossingen: aan jou de keus!
Succes, ik leef met jullie mee.
Ohja, wist je al dat ik mijn tarief heb verlaagd? En het is ook mogelijk om in 6 termijnen te betalen! Dus wil je wat hulp van mij? Klik dan hier!
Liefs,
Nina
Recente reacties