Aan een miskraam gaat (bijna) altijd vreugde vooraf. Je hebt een zwangerschapstest gedaan en je bleek zwanger te zijn. Misschien heb je daar ook nog eens heel veel moeite voor moeten doen en is het nu EINDELIJK zover. Het is eindelijk RAAK! Zie je wel? Je lichaam kan het wel! Jullie zijn toch een goede match! De tijd van vruchteloos proberen ligt eindelijk achter jullie!
Of in het geval je niet veel moeite hebt hoeven doen, heb je misschien gedacht: WOW! Nu al zwanger! Jeetje, wat bijzonder dat ik nu echt moeder zal gaan worden over 9 maanden….wat zal het worden? Wanneer ben ik uitgerekend? Waar zal het kindje gaan slapen, wanneer vertellen we het onze ouders…..etc.
Hoe dan ook: positieve spanning alom.
En dan: BAF….
Het is mis. Je verliest bloed of bij de eerste (of soms zelfs latere) echo blijkt er geen hartje te kloppen. Je komt dan sowieso in een wereld terecht waarvan je het bestaan niet kende….ineens zijn er vragen als: is het vruchtje al uitgedreven? En zo niet: gaan we het lichaam een handje helpen en op welke manier? Het komt vaak genoeg voor dat een vruchtje niet vanzelf los wil laten en dat er van alles nodig is om de zwangerschap af te breken met alle ellende die daar weer bij kan komen kijken.
En dan komt het. Het gevoel van falen. Boosheid op je lichaam. Een eenzaam gevoel omdat jij dit allemaal moet doormaken, dat het jouw lichaam is die het moet doorstaan. Het verdriet dat je geen moeder gaat worden, in ieder geval nu nog niet. De jaloezie naar vrouwen bij wie het wel goed gaat. En daar dan weer een schuldgevoel over…..De onzekerheid over de toekomst: gaat het de volgende keer wel goed? Het onbegrip om je heen (en soms zelfs in jezelf): ‘Er was toch nog geen baby? Het was nog maar een klompje cellen…..Het was blijkbaar niet levensvatbaar. Het is beter zo’.
Waarom is het zo pijnlijk?
Omdat je het kindje in jouw hoofd al HAD. Het was er al, je zag het voor je, je stelde je voor hoe het zou zijn. In geuren en kleuren, als een film die in je hoofd afspeelde op momenten dat je jezelf toestond te fantaseren. Je hebt je al gehecht aan een kindje, dat er weliswaar nog niet was, maar er wel zou komen. En als je iets waaraan je gehecht bent kwijtraakt, dan doet dat pijn.
Een pijn die gelijk is aan rouw. En rouwen…..daar is iedereen het over eens: is een van de moeilijkste dingen in het leven.
Een tweede punt wat het zo moeilijk maakt is dat het een onzichtbaar verdriet is. Vaak weten de mensen om je heen nog niet dat je zwanger was en als ze het al wisten hebben zij dat beeld dat jij in je hoofd hebt niet. Zij zijn niet gehecht aan dat plaatje en kunnen dat gevoel van verlies dus niet met je delen. Dat gegeven maakt een miskraam ook nog eens heel eenzaam om mee te maken.
Zoals je al hebt kunnen lezen heb ik zelf meerdere malen een miskraam gehad. Ik begreep eerst eigenlijk ook niet waarom het mij zo raakte. Ik ging mee in het ‘pech, het is beter zo’-verhaal. Ik vond dat ik gewoon door moest gaan, op naar de volgende mogelijkheid. Natuurlijk heb ik de ogen uit mijn kop gehuild, maar het verwerken deed ik niet. Ik ging DOOR. En zo ging ik steeds weer voorbij aan een verliesmoment in mijn leven. Ik dacht: als ik maar een baby krijg, dan is alles opgelost. Dan voel ik me niet meer zo.
Maar zo werkt het niet. Ik was doodsbang om weer een miskraam te krijgen, ik had veel stress omdat ik alleen nog maar kon denken aan weer zo snel mogelijk zwanger worden, ik werd nog steeds erg verdrietig als ik aan mijn miskramen dacht. Totdat ik bewust de tijd nam om te verwerken. Toen viel er een last van mijn schouders. Ik voelde me lichter. Minder verdrietig en minder boos. Meer in staat om vooruit te kijken in plaats van bang achteruit. Ik heb daarna nooit meer een miskraam gehad.
Ik wil dit voor IEDEREEN die een miskraam heeft gehad, dus….tromgeroffel……is er vanaf aanstaande maandag (4 november) een online miskraamverwerkingssessie op www.zograageenbaby.nl te vinden. Na een korte en krachtige sessie ben je van de ergste emotionele pijn af.
En heeft je miskraam een plek in je leven, het hoort nu bij je, maar het krijgt een draaglijke plek. Misschien zelfs een mooie plek. Zoals de miskramen voor mij nu symbool staan voor alles wat ik erdoor heb geleerd. Geduld opbrengen. Minder hard zijn voor mezelf. Beter communiceren wat ik nodig heb…..zomaar een greep uit de vele lessen die mijn miskramen met zich hebben meegebracht.
Maar dat is achteraf praten, dat is voor jou waarschijnlijk nog te vroeg. Ik hoop voor jou vooral op verlichting van de emotionele pijn die je ervaart door je miskraam. En dat kan door het te verwerken.
Wil je meer weten? Check dan vanaf maandag www.zograageenbaby.nl/miskraam voor meer info. Ter ere van de Week van de Vruchtbaarheid is er nu 10% korting op het programma als je de code WVDV19 gebruikt. Deze kortingsactie loopt van 4 – 11 november 2019!
Liefs,
Nina
Ps. Je bent van harte welkom in de besloten Facebookgroep van Zo graag een Baby voor vrouwen die een miskraam hebben gehad, klik hier om je aan te melden.
Recente reacties